ေမေမ ကြ်န္မကို ေမးေနၾက စကားေလးတစ္ခြန္းရွိပါတယ္။
"လူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘယ္အစိတ္အပိုင္းဟာ အေရးအၾကီးဆံုးလဲတဲ့။"
အဲ့ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖမွန္ကို ကြ်န္မသိရဖုိ႔အတြက္ ႏွစ္ေတြေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ၾကာခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္မ ကေလးအရြယ္တုန္းကေတာ့ အသံဟာအေရးအၾကီးဆံုးလုိ႔ ထင္ျပီး
“သမီးရဲ႕ နားေတြေပါ့ ေမေမ..” လုိ႔ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ေမေမက ျပံဳးျပီးကြ်န္မကိုၾကည့္တယ္။ ျပီးေတာ့
“မဟုတ္ဘူးသမီး.. လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက နားမၾကားလည္း ဘဝကိုဆက္ေနသြားႏုိင္ေသးတယ္ေလ.. ဒါေပမယ့္ သမီးဆက္စဥ္းစားပါဦး.. ေမေမ ေနာက္ေတာ့မွ ထပ္ေမးမယ္..”။
အဲ့ဒီေမးခြန္းေလးကို ႏွစ္ေတြအမ်ားၾကီးၾကာမွ ေမေမ ကြ်န္မကို ထပ္ေမးခဲ့တယ္။ ပထမတစ္ၾကိမ္ ၾကိဳးစားေျဖခဲ့ျပီးကတည္းက ကြ်န္မ ေလးေလးနက္နက္ ထပ္ျပီးအေျဖကို စဥ္းစားထားျပီးပါျပီ။ ဒါနဲ႔ ဒီတစ္ေခါက္ ေမေမ့ေမးခြန္းကို ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျဖလုိက္တယ္။
“ျမင္ရတာဟာ လူတိုင္းအတြက္ အရမ္းကို အေရးၾကီးပါတယ္ ေမေမ.. အဲ့ဒါေၾကာင့္ အေျဖက သမီးတုိ႔ရဲ႕ မ်က္စိေတြပဲေပါ့..”။
ေမေမ ကြ်န္မကို အရင္တစ္ခါကလုိပဲ ျပံဳးျပီး ၾကည့္တယ္။
“သမီးက သင္ယူတာျမန္သားပဲ.. ဒါေပမယ့္ အေျဖက မမွန္ေသးဘူး သမီးရဲ႕.. ေလာကၾကီးမွာ မ်က္စိမျမင္တဲ့ သူေတြအမ်ားၾကီးေလ.. သမီးေလး..”။
ႏွစ္ေတြထပ္ၾကာတဲ့တိုင္ေအာင္ စိတ္မေလွ်ာ့ေသးဘဲ ကြ်န္မထပ္စဥ္းစားလိုက္ ေမေမေမးခဲ့ရင္ ေျဖလုိက္နဲ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ မွားေနခဲ့တယ္။ ေမေမကေတာ့ “မမွန္ေသးဘူးသမီး.. ဒါေပမယ့္ ေမေမ့သမီးေလးက ပိုပိုျပီး တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ရင့္က်က္လာတာ ေမေမခံစားရတယ္” လုိ႔ပဲ အျမဲတမ္း ေျဖေပးခဲ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႔....... ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ကြ်န္မ အဖြားဆံုးသြားခဲ့တယ္။
လူတိုင္း ရင္ထဲမွာဆို႔နင့္ နာက်င္ေနခဲ့တယ္။ လူတိုင္းလည္း ငိုခဲ့တယ္။ တစ္သက္နဲ႔တကိုယ္ ေဖေဖငိုတာ မေတြ႔ခဲ့ဖူးေပမယ့္ အဖြားဆံုးေတာ့ ေဖေဖဝမ္းပန္းတနည္းငိုတာ ကြ်န္မျမင္ခဲ့ရတယ္။ အဖြားရုပ္ကလပ္ကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔အနီးကပ္ ၾကည့္ဖုိ႔ ကြ်န္မနဲ႔ေမေမ ရုပ္ကလပ္တင္ထားတဲ့ ေနရာေလးမွာ သြားရပ္ၾကတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေမေမက
“လူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ ဘာအေရးၾကီးဆံုးလဲ သမီးသိျပီလား..”
ဆိုျပီး ရုတ္တရက္ ေမးေတာ့ ကြ်န္မ ေတာ္ေတာ္အ့ံၾသသြားတယ္။
ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာမွ ဘာလုိ႔ေမေမ ဒီေမးခြန္းကို ေမးရတာလဲ.. ဒီေမးခြန္းဟာ ကြ်န္မနဲ႔ေမေမ ၾကား ကစားနည္းသက္သက္တစ္ခု ပဲလို႔ ကြ်န္မယူဆထားတာေလ..။ ကြ်န္မရဲ႕ နားမလည္ႏုိင္ဘဲ စိတ္ရႈပ္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာကို ျမင္ျပီး ေမေမက..
“ဒီေမးခြန္းဟာ အရမ္းကို အေရးၾကီးတယ္ သမီး.. သမီးဘဝမွာ ဘယ္လုိမ်ိဳး ေနထုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေမးခြန္းက ျပေနတယ္.. ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားေတြကို အေျဖထင္ျပီး သမီးေျဖခဲ့တိုင္း သမီးမွားတယ္လို႔ ေမေမေျပာတယ္.. ဘာေၾကာင့္ဆိုတာကို ဥပမာေတြ ေမေမ ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္.. ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔က ဒီသင္ခန္းစာကို သမီးသင္ယူရမယ့္ ေန႔ျဖစ္ေနျပီ..”။
ေမေမ့မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္လံုး ငိုထားလြန္းလို႔ ဖူးေရာင္ေနတာ ကြ်န္မျမင္ေနရတယ္။ မ်က္ရည္ေတြလဲ စိုေနတုန္းပါပဲ။ ေမေမက..
“သမီးေလး.. လူ႔ကိုယ္ခႏၶာမွာ အေရးအၾကီးဆံုးက ပုခံုးေတြေပါ့..”
လုိ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးၾကည္႔ျပီး ကြ်န္မကိုေျပာတယ္။ ကြ်န္မ ျပန္ေမးမိတယ္..
“ပုခံုးက သမီးရဲ႕ေခါင္းကို ထိန္းထားရလို႔လား..ေမေမ..”။
ေမေမျပန္ေျဖတဲ့စကားဟာ ကြ်န္မတသက္အၾကီးမားဆံုး တန္ဖိုးအရွိဆံုး သင္ခန္းစာပါပဲ..။
“မဟုတ္ဘူးသမီး.. ဘာလို႔ဆိုေတာ့ သူက ခ်စ္တဲ့သူေတြ..သူငယ္ခ်င္းေတြ..ရဲ႕ ဦးေခါင္းေတြကို ထိန္းေပးထားလို႔ပဲ..လူတိုင္းက ဘဝမွာ သူတို႔ရဲ႕ ဝမ္းနည္းအားငယ္မႈ..နာက်င္မႈေတြခံစားမိရင္ ငိုဖို႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ပုခံုးတစ္ဖက္လိုခ်င္ၾကတယ္.. ေမေမအေမွ်ာ္လင့္ဆံုးက သမီးဘဝမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၲာ နဲ႔ျပည့္စံုေနျပီး..သမီးလိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ ပုခံုးတစ္ဖက္ကို ေပးခ်င္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း..မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ရွိေနဖို႔ပါပဲ..သမီးေလး..”။
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာမွာ အေရးၾကီးဆံုးအစိတ္အပိုင္းက တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္တဲ့ႏွလံုးသား ဆိုတာ ကြ်န္မ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ အဲ့ဒါဟာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဝဒနာေတြကို တစ္ေယာက္က နားလည္စာနာမႈေပးတယ္လို႔ ေျပာလည္းရတယ္။
လူေတြဟာ သင္ဘာေျပာခဲ့သလဲ.. ဘာေတြလုပ္ခဲ့လဲ ဆိုတာ ေမ့ခ်င္ေမ့သြားႏုိင္ေပမယ့္ သူတို႔ကို သင္ဘယ္လိုခံစားရေအာင္လုပ္ေပးခဲ့လဲ ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အားလံုး အခ်င္းအခ်င္း ခ်စ္ျခင္းေမတၲာေလးေတြနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာ နားလည္ေဖးမႏုိင္ၾကပါေစ.. း )
(copied from Mon's second post from 53blog....)
